4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
895
Okunma
geceyi tek başına yırtıp sabaha yürüyorsun
şafağı yabancı yüzlere terk eden
kokusunda yosun gizli kıyılar boyu
yokluğun
uzaksın
yaşanmamış sevişmelerden
anlık ölümlerden uzak
ve hazdan
sesimi çalıyorsun / soluyorum
soldukça zehrimde siyahî kan oluyorum
tenimde sonbahar kokun
bir öksüzlük
son nefeste ruhu azaba gömen
kanayan tek vedâsın yanağında baykuşun
dakikalar çürük / yıllar da
göğsüm kilitlenmiş asi beyaz saçlara
leylaklardan sarhoş ve erguvan renginden
çığlıklara mahkum
başımı şu sokak aralığından uzatıyorum
bahçeler soluksuz
kapılar hayale dalmış kör bakıyor
aldırmadan geçiyorsun
lügatimde kelimeler gitgide yalpalıyor
bir yaban destanı
yokluğun
ADALI Dergisi / Temmuz 2007
Feride Özmat
Cevap Yaz