Yumuk yumuktu doğduğunda
Sımsıkı
Bi şey saklar gibi içinde
Haykırır gibi:Bu hayat benim!
Hoş geldin

…

Ufacık,tefecikti
Bazen annenin tek parmağını kavrardı
Bazen babanın
O buruşuk elleri
Büyüdü biraz
Kalem,defter tutar oldu
Oyuncak tutan elleri
Biraz daha büyüdü
İlk sevgilinin elinden tuttu
İlk sevgiden tutunduğu anda
Sonra büyüdü çocuk
Kürek tuttu,tas tuttu,emek tuttu elleri
Sonra kin büyüdü
Bıçak tuttu,bomba tuttu,tüfek tuttu elleri

…

Sonra?
Sonrası malum..
Demir parmaklıkları kavradı
Ana-babasının parmaklarını kavrayan eller
Saz tuttu,tespih tuttu,ahh tuttu
Az gözyaşı silmedi
Az mektup yazmadı o eller
Sırtını sıvazladı kaderinin
Göğe kaldırdı onları
Az dua akmadı onlara
Umut tuttu,iman tuttu,ohh tuttu o eller

…

Büyüdü de büyüdü
Aş tuttu,eş tuttu,bebe tuttu o eller
Para saydı,kilit açtı,pakladı
Giydirdi,yıkadı,taradı
Yaşadı o eller hep fiil halinde
Hep yaban ellerde

…

Sonra?
Sonrası malum
Yine para saydı
Kefen aldı
Mezar kazdı
E gitmek az mıydı
Girdi,yattı o eller

...

Ya sizin eller,
sizinkiler ne yaptı?


25Nisan,’12

Mahla:KEF,KAF