Gel uyutalım hüzünleri bu gece
Ay tepemizdeyken
Ben sana Füruğ’dan
Sen bana Nazım’dan şiirler okurken
Kadınım hoşgeldin de meselâ
Gözlerimden mutluluk kıvılcımları saçarken



Nice hasretler çözülürken buğulu gözlerimizde
Yalnızlığın senfonisi dolansın tenlerimizde



Sen hayalperest dersin
Ben şiir derim
Susadım dersin
Okyanusum derim
Bak çizdiğim en güzel resim
Senin ellerin
Dokun sevgilim
Çisil çisil içime dolsun terin



Tevekkeli değildi
Yüreğimdeki tüm saatlerin tersten işleyişi
Hiçbiri doğru zamanı göstermiyordu
Kaybolmamak
Sessizliğin girdaplarında boğulmamak içindi
Evet hayalperesttim
Farzet ki hırçın bir rüzgârdım estim
Yangın yeri dağlarına sürgün edildim





Varsın aşk öldü desinler
Ben her gece bana refakat eden cigaramla
Başucumda şafaklar biriktiriyorum bize dair
Elele geçireceğimiz tek bir ân’a sığdırıp sonsuzluğu
En delikanlı yağmur bulutlarını yüklende gel
Ay gitmeden
Güneş gecenin koynunda cilveleşirken
Usul usul korkusuzca gel
Sevişerek silelim tüm savaşları evrenden







Özlem’ce