1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1131
Okunma
Eyvâh bu ömre, geçti ziyânlarla ân be ân.
Hicrânla titreyip giderek soldu Kehkeşân.
Yırtıldı Gök ve Ay, mayi tüllerde kaldılar.
Neden soluk Güneş, ziyasından mı çaldılar.
Buhranlı gönlümün meramından mıdır nedir
Toz pembe dünya şimdi karanlık ve köhnedir
Oynardı çırpınıp kelebekler bu bahçede.
Çağlardı aşk sebîli o müstesna lehçede.
Bedbaht, hatırlayıp yadigâr o günleri
Her dem yaşar ruhum bu hudutsuz hüzünleri
Cevap Yaz