Hudutsuz Hüzünler

Eyvâh bu ömre, geçti ziyânlarla ân be ân.
Hicrânla titreyip giderek soldu Kehkeþân.

Yýrtýldý Gök ve Ay, mayi tüllerde kaldýlar.
Neden soluk Güneþ, ziyasýndan mý çaldýlar.

Buhranlý gönlümün meramýndan mýdýr nedir
Toz pembe dünya þimdi karanlýk ve köhnedir

Oynardý çýrpýnýp kelebekler bu bahçede.
Çaðlardý aþk sebîli o müstesna lehçede.

Bedbaht, hatýrlayýp yadigâr o günleri
Her dem yaþar ruhum bu hudutsuz hüzünleri