Zaman durdu.
Dakikalar ellerimde ufalandı.

Şimdi anlam kaymasında abartılı cümlelerim.
Sakallarımın keskinliğinde alışılmamışlıklar.
Üryan bir yalnızlıktan geçen ben.

Göz kapaklarım yeniliyor sana.
Cürretkar bakamıyorum yüzüne.
Yüzünü çevir, yoksa başım yerde kalacak.
Sen çekip gidene kadar aşk olacak.
Yüzünü çevir, yoksa fırtınam kopacak.
Aklımın damarlarından süzülen bir günah kalacak.

Nisanmış.
Yağmur yağmış,
Vücudum sırılsıklam kalmış,
Kime ne!

Çamurdan gökkuşağı yapıp,
Altından geçiriyorum seni.
Gözümü açıp kapatıyorum,
Yine aynısın.
Başım ellerimin arasında, diz çöküyorum.
Çok uzaklardan adımı çağırıyor gülüşün.
Ve ne zaman böyle gülsen sen,
İçimden derin bir çığlık geçiriyorum.
Delilik nöbetleri yaşıyorum;
Çiftleşen karakterlerden oluşan,
Sivri, keskin, toz kaplı .


Yolda insanlar seni gösteriyor.
Ben, tanımıyorum, diyorum.
Yüreğimden bir şeyler düşüyor kaldırımlara.
Eğilip toplayamıyorum seni.

Sevin, ölmedim.
Sadece, zaman durdu.
Ben ve sen aynı karede takılı kaldık.
Ritmini yitirdi ellerim.
Sual sorgusuz,
Ben cevapsız kaldım.