Bazen kendine bile küsüyor insan,
Kendine bile konuşmuyor,
Ve her gündüz geceye ilerlediğinde
Asıyorsun göz kapaklarına,
Hayallerini
Ama kurumuyor

Ve kimse duymuyor gözlerimi,
Boğazıma dört ilmik atıyor
Dört duvar
Yutamıyorum kimsesizliği

Aslında
Ben ne çok özledim sesini
İşte bunu da en çok
Çığlıklarım biliyor
Biliyor da
Yine de seni bana ispiyonlamıyor

Ve küfür dualardan daha fazla dilimiz de;
Çok sonra elleri kirli bir türkü yapışır dudaklarına
Kanatır olanca hızıyla
Sevişmek bir eylem diye geçse de bir yerlerde
Şu ara sevişmek eylenmek gibi galiba
Deniz kokusu
Tuz kokusunu
Ten iz kokusunu da severdim ben
Sonra
Ayaklarımdan baş aşağı öldürürler
Sen hiç uyumayan ceset gördün mü
Veya bir cümle ile cinayet işleyebilir misin
Hatta bıçağı boşver sırtına acı saplanırda
İnadına yaşayabilir misin?

Bana hikaye okuma hayat
Ben o hikayeleri çoktan unuttum
Hatta kahramanları kötü yolda
Pamuk prenses kerhanede
Süpermen pezevenk
Yedi cüceler cuma çıkışında dilenmekte

Çok sonra boktan bir şarkının arasına serpiştirilmiş
Nasıl olmuşsa
Yapışıyor alnıma
Seni özledim, nakarat hep aynı
Şarkının da hayatın da

Hayır küfür etmeyeceğim de
Nasılsa sonuna yakıştırılacak
İki harfli bağlaçla
Gelecek okkalı bir küfür
Şarkının da
Hayatın da
Ta...

Ha.!
Aklıma gelmişken
Giden sevgili
Sende eksik kalma
Senin de
Ta..! ! !

’yAsin YeşiLtepe (Renksiz Kelimeler adlı kitabından)Devamını Gör