0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
907
Okunma
giderken
ışığımı aldın gözlerimden
hayatımdan renkleri...
yaşama
tek bir renkle bakmayı öğrendim
körler gibi...
acı da olsa
varlığın yerini
yokluğa bıraktı...
sayende hüzünlü bir
devir teslim töreni başladı
içimde...
bu sıradan bir
nöbet değişimi değildi
canım yanıyor
sol yanım acıyordu
sen giderken
bana yokluğun miras kaldı
senden
arta kalan anıları
ganimet bildim kendime.
senden kalan
son izleride
hayal torbama doldurdum.
gönül rafıma
kaldırmadan önce
bozulmasın diye tuz yerine
gülüşlerini de kattım
arasına...
bir kaç tatlı sözle
hafızamda sakladığım
o ceylan bakışları
her gece koynuma aldım da
yattım.
sen giderken
yokluğuna
selam durmak zorunda kaldım.
hüzünlere
kapı araladım.
acıları meze yaptım
yokluğuna.
şerefine
kadeh kaldırdım
resmine bakarak
Muharrem Pala
