hep bir çırpınış yolu arardı gözlerim
denemekten çekinmezdim asla
güneşin batmasına yakın savrulurdu sözlerim
isterdim ki karanlık bastığında kalsın yanıbaşımda

oysa sen hiç gelmezdin...

içimde bir heyecan uyanırdı
bazen ürkek bir ceylan,bazense gururlu bir aslan
duygular kalbimden gözlerine çağlardı
sen giderken sunduğum sevgiyi almadan

gelmeni bekledim...

savururken ardında kalmış aşkımı rüzgar
kaçmak için kendimden,kilit mi vurmalı gönlüme
hatıraları yaktığım o kahrolası akşamlar
nasıl söz geçirmeli şu vefasız haine ?

hiç gelmedin...

yine de son bir umut bekler cebimde
dünleri geri getiremesen de yarınım olabilmen için
ama o umut bir kurşun gibi işlenmiş sevgime
ben çıkartmak isterken elimle çaresizce
kanayan bir gül olmuş,ağlarken için için

sen;
seni nasıl sevdiğimi
hiç ama hiç bilmedin...