‘zaman
Dönüşü olmayan bahar misali savurur yapraklarımı…’

İnadına yaşamak vardır
Yaralı bir kuş gibi toplayarak yerden sen’li kırıntıları
Ve sonra ölmek açlıktan
Kalabalık bir savaş meydanında
-yara alarak sen yanlarıma-
Ölmek!

‘Her biten nefeste
Avuçlarıma dökülür teninin hayal parçaları’

Gözyaşlarım dindirmezken korları
Nasıl da küllendi mısralar
Bir yıllıkta kaybolan fotoğraf gibi
Bırakıp gittin beni karanlığa
Şimdi sensiz kalmış yüzümün
Aksi vurur pencere buğusuna…

‘zor
Her defasında başlayabilmek yeniden’

Ayağa kalkıp silkelemek
Senden kalan tozları üzerimden
Ve daha yürümek nedir
Bilmezken…

‘gündüzü bağlayabilsem geceye
Gece sabahı bulmaz sensiz bu şehirde’

Gittin…
Ellerimde paralandı düşlerin

Öylesi hızlı
Öylesi aniydi ki gidişin
Kara haberden daha tezdin…

Belki sol yanımda hala gülümsemektesin
Fakat dünlerime ayna tutmuyorum artık…

Bugün çok özledim seni,
Gözlerinden yaşları süzülen yüzümün
Aksi vurur pencere buğusuna
Hala…


Aslıhan GÜREMEN