RAHMET


Rahmet

Istar mı kuruldu ne, gökle yer arasına?
Çekiliyor semadan sicim gibi yağmurlar!
Merhem oldu toprağın çatlayan yarasına,
Rahmet yağıyor gökten, fışkıracak domurlar...

Yalnız topraklar değil, çatlamıştı dudaklar...
Rabbim üstten tabana rahmete garkolduk biz!
Nisan yağmurlarıyla yıkandı dal, budaklar!
Şükür, keder kalmadı, mutlulukla dolduk biz...

Sürüldü topraklara gökten amber dökülüp,
Bu ne güzellik ya Rab, toprak ne hoş kokuyor!
Bereket indi yere kuru dallar sökülüp...
Allahım tüm kulların öyle rahmet okuyor...

Nasıl dirildi bakın cansız görünen dallar...
Kimi sevinçle açtı, kimi meyveye durdu!
Şimdi hep ihlas ile şükürde bütün kullar,
Dinmek bilmeyen rahmet gönülleri doldurdu...

Almıyordu nebatat ilk damlaya dek nefes,
Anlasın cümle alem rahmetin önemini!
Yükseliyor kullardan haykırırcasına ses!
Tekrar dirilen doğa sürsün artık demini...

Taştı rahmet deryası, sulanıyor gönüller!
Kuru dala can verdi yaratan usul, usul...
Açıyor mushafını bembeyaz iri güller,
Ol denince emirler işlenecek velhasıl...

Antalya-2012/04

TDK:

rahmet: yağmur, merhamet etme, birinin suçunu bağışlama
Istar: çok sayıda ipler çekili halı kilim dokuma tezgahı
domur: kabarcık, tomurcuk
gark: suya batma, boğulma
mushaf: sayfalardan oluşan kitap, Kuran...

Halil Şakir Taşçıoğlu