Hangi pranganın anahtarısın
Hangi umudun ilacısın sen
Hangi aşkın gidenisin
Hangi aşkın kalan acısısın

Yeşil midir ormanların
Sonbaharın sessiz midir
Sararmış lunapark ışıkları kadar
Uzak mısın

Hangi tepelerin esen gözyaşısın
Hangi uçurumun bekçisisin sen
Hangi karanlığın yankısısın
Hangi gölgenin yarınısın

Yarınsız mısın

?

Tanıyor musun içtiğin suyun tadı gibi ruhunu
Berrak bir rüyanın şafak kuytularında bekleyen vicdan
Günahkâr geçmişe isyan eden dilsizliğinin sesi mi?
Sen misin bu konuşan çocuk
Balık ekmek misali çeyrek kalmış
Genç ama tok, yarımdan suskun eylüllere

Unuttun mu eylülleri

Kapatmayacak mısın yüzüne kapanan defterleri
Hangi duygunun esiri yürek kırıklıkların
Şehir meydanları kadar zalim değilsin ki
Bir o kadar boş
Bir o kadar gece
Bir o kadar kalabalık değilsin ki

Kapı mısın çalınmayan
Kilidi paslanmış demir yığını mısın
İçi sessiz dışına
Dışı suskun, buğulu cam misali
Hayatın kırıkları mısın

Ya geri (de) kalanı

Unuttun mu o parlayan
Ateş kıvılcımı gibi saniyelik göz yolculuklarını
Kutsal mucizeler kadar insan mavisi
Alabildiğince tonu koyulaşan aşk moru rüzgâr cümleleri
Islak bıraktığın dudaklar mısın

Kurak mısın

?

Hangi çölün serabı
Hangi katilin kendine acımayanısın
Hangi ölünün yası
Hangi ölümün kırılan mezar taşısın

Yıkılan çınar mısın
Ulu korkularıyla veda eden kendisine
Doğamamış bir bebeğin hiç akmayan kanı kadar kutsal
Tutsak mısın

Hangi masalın dip notusun gerçeğe
Hangi karıncanın yükü
Hangi kurşunun sektiği ömürsün
Hangi gökyüzünün yüzüsün sen

Ay ışığından uzak gökkuşağı misali
Yağmur grisi damlalar etrafında
Renklerine muhtaç mısın?

Hangi kelimenin darağacısın
Kendi nefesini tanıyamayan ciğerlerin
Zehirli
Sisli tuzaklarında dinlenmeyi unutan
Yorgunluğuyla soğuk döşeklerde avunan
Uykularını asan mısın?

Unuttun mu eylülleri şair hüznü gibi
Derme çatma da olsa sana ait
Duvar çentiklerinde ki özgür sesi unuttun mu
O bekleyişler sana ait

Hatırla sana ait
Hangi emanetin hıyanetisin sen
Hatırla sana ait….