Güçlüydüm,
Hatta o kadar güçlüydüm ki
Yol verip dilsiz adımlarına
Bensiz mutluluklara uğurlamıştım kalbini
Peşinden su döken olsam da
Kal diyecek kadar bakamadım yüzüne
Her güçlüğe diklenen
Her zorluğu sırtlayan omuzlarım
Yenik düştü
Yıkıldım...

Günlerden hangisi bilmiyorum.
Geceyi gündüze teslim edemiyor,
Ayık gözlerimde uykuları uyutuyorum
Öyle bir gizlendin ki öznesiz cümlelerime
Şimdi adını çıkarırsam
iyice salacak kendini sensiz kalan yüreğim.
Bana da öğret güçlü olmayı
Ezberlet unutmayı
Öğrette öyle git
Kopar aradaki o ince bağı
Boz tılsımını...

Çayı sevmiyorum artık
Ne zaman kokusunu alsam
Birlikte yudumladuğımız o tek bardak geliyor aklıma.
Sigaramın markasını değiştirdim
Eskisinin dumanında bile sen varsın
Sokakta kırmızı giyenlerin arasında
Hep seni arıyor gözlerim.
Ama yoksunnn...
Hangi kanalda şehrinin ismi geçse kapatıyorum.
Tahammülüm yok sensiz o şehrin ismine
Valizimdeki eşyaları boşaltamadım daha,
Hepsinde senin kokun var.
Yıkanırsa silinir gider
Ellerim varmıyor.
Birlikte dinlediğimiz her şarkı
Titretiyor kalbimi
Hüzün nöbetlerine geçiriyorum.

Hala benimsin,
Hala bendesin değil mi?
Bunu veda saymıyorum
Hadi araya kısa bi ayrılık girdi de
Tekrar biz olabilmek için
Takvim sayfalarını zevkle biriktireyim
Ya da;
Gittiğini öyle bi söyle ki
Her hücreme otursun yokluğun
Yüreğim kanasın
Kan kaybıydan ölsün bu aşk.
Söyle, nasıl duruyorsun ayakta?
Bana da öğret
Son kez öğrette,
Öyle git benden...