Vefalı Dost


Sen; vefalı dostum,
Vefa senden öte geçmez
Vefasız senden...

Her yaşanmışlıkta zaman durur,
Gölgeler sinsice izini kovalar..
Batan güneş sana selam durdukça,
Her taze şafak biraz sana benzer.
Doğduğun topraklara,
Karanlıktan çok türkülerin siner
Her gece...

Hangi şarkıya sığar yüreğin?
Nakaratında eyvallah etmeyen sevgiler...
Adım attığın her yere iz bırakırsın.
Karadeniz bu yüzden asi
Ege bu yüzden mavi
Ahır dağı bu yüzden üşütür haziranda insanı.
Hırçın rüzgarlar getirir yürek sesini
Yüreği bilen anlar,
Sadece anlayan duyar...

Karanlığı bile yırtar duruşun,
Doğu sende başlar,
Batı sende biter...
Yol bilmezin yolu geçmez senden...

Dost yüreğin kadim bir sevdanın ev sahibi
Giden pişman,
Kalan mavzer gibi saplanır kalır.

İhanete kefen giydiren sabrın
Eğilmez başını arşa değdirdi de,
Kurudu gölgende bir bir dikenler.
Çatılan kaşların,
Kimine gülüş,
Kimine ölüm kadar gerçek bir tokattır.
Yorgun gözlerinden dirilir
Dualarla gömdüğün asi sevda.
Yatağı belirsiz çağlayana dönüşür
Bir tebessümle akar gider,
Yetim bırakılmış sevincini
Umudun emzirir gizlice...

Bir çift sözü küpe diye taktığın kulaklarda,
Sustukça sesin yankılanır,
Her kaybediş bir zaferin müjdecisi
Alın yazında..

Bu gün kralcılık yapan,
Er geç kapında esir..

Beşik ve mezar arasında
En kısa mesafedir onurlu bir yaşam.
Çizgin tek, rengin tek...
Hep böyle dik,
Hep böyle yürekli...
Biraz asi
Biraz mahzun...

Yüzünde kahpeliğin resmi olana yüz çevirip
Namerde yüz vermedin ey dost...

Sen Anadolu’mun kahraman diyarı
Sen ekmeği böldüğüm
Yüreği kattığım...

Eğilirse başın saygıdan,
Yücelirse sabırdan yücelir.