Aşk,
kara bir gecede sana açılan yürekten bağırmakmış,karanlığın aralanan dudaklarından dökülen bir masalmış,Kara bir gecenin sunduğu kara kadehi şerefine kaldırmakmış,Reyhan kokulu çocuklar dağlarda alınlarından vurulurken hala seni düşünebilmekmiş,
Aşk.
İstanbul kokan tenini lodosla çok uzaklardan koklamakmış,bir saatin içindeki akrep olup her an seni yaşamak için yelkovanın peşinden koşmakmış,zamanı yok edip zaman diye sana bakmakmış,hayata milat olarak seninle başlamakmış,
Aşk,
Seninle Rus ruleti oynamakmış,kurşun diye seni namluya sürüp işte o an seninle ölmekmiş ve bunu her nefeste hissederek seni binlerce defa katil yapmakmış,seninle her ölümden sonra yeniden doğmakmış,
Aşk,
Sana açılan bir kapının zamanın oksitleriyle paslanıp sonsuza kadar kapansıymış, o kapıyı aralamak için vurduğum ellerimin kan revan içinde kalmasıymış o kapının hiç açılmayacağını bilmeden bir gün açılacakmış gibi yaşamakmış,
Aşk,
Demlediğim her çayın deminde seni çay diye içmekmiş,yaktığım her sigarayı sonuna kadar içerek dudaklarımı yakmasıymış,her sigara yakışta ateşin sigarayı değil yüreğimi yakmasıymış,her gün durmadan,bıkmadan,usanmadan resmine bakarak bin fersahlık deniz gözlerinde vurgun yemekmiş,
Aşk,
Yedi rengi binlerce defa yıkayarak karaya boyamakmış,kara laleleri,kara gülleri,kara günleri,kara bir rüzgarda savurup koklamakmış,kara bir rengin içinde yedi rengin var olduğunu bilerek yaşamakmış,
Aşk/yaşamakmış….