Islak bir alev gibi yakıyorsun benliğimi
Şaşırma alev ıslakken daha çok harlanır
Ve daha çok yanmaya başlar
Sen ruhumu yakıyorsun benliğimi alıyorsun

Cürmüm alevlerinin içinde küle döndü
Artık hiç bir kelamım değmeyecek kulaklarına
Gözlerin görmeyecek benliğimi
Ateşinde yanıyorum

Sesim çıkarsa namerdim alevin yakar ken beni
Neden yaktın diye sorarsam namerdim
Alev söndüğün de geride kalan külüme iyi bak
Her tozunda sana dayir bir cümle bulacaksın

Her rüzagarın savuruşunda
Sana ait bir anı bulacaksın
Yitikliğimi haykırışımı ve yanarken
Sessiz kalışmı okuyacaksın

Geride kalan külümden
Savursun beni alize ruzgarları
Vursun ben den kalan külün tam ortasın dan
Ve alın beni götürün ey rüzgarlar

Dağların tepesine dağların güllerine
Belki olurya bir gün
Bulutların arasına katılırım
Bir ahengi olur küle dönmüş yüreğimin

Hiç umadığın bir zaman da
Bir damla yağmur olur
Sen farkına varmadan saçlarını okşarım
Belki de alevden çıkmış külümle

Tenini yakarım ufacık çürmümle
Yok ben o kadar zalim değilim
Ufacık olsamda bir ateş olup
Yakamam tenini

Acıtamam canını
Senin kadar zalim senin kadar insafsız olamam
Yapamıyorum işte alev olup yaktın küllerimi savurdun beni
Ama ben yinede kızamıyorum sana senin canını acıtamıyorum

Korkum dan değil, kaldır başını bak gök yüzüne
Sana hala hasretle bakan bir kül tanesi var
Sakın açma avuçladını sakın tutmak için çaba gösterme
Ben benliğimle yandım sana hasret giderken

Ben son nefesimi ıslak bir alevde verdim seni severken
Ben son kez göz yaşımı döktüm sen uyurken
Ve ben son kez saçlarına dokundum
Beni acımadan yakarken...










______________ŞİİRİME SESİYLE HAYAT VEREN FUNDA SAĞLAM HANIMEFENDİYE EN DERİN SAYGILARIMI SUNUYORUM...