uzundur bu kentin geceleri
hele aklın düğüm düğümse
ağzımda dilsiz küfürler
sokakları paralıyorum
devriyeler kol geziyor
Tanrım şimdi yağmur yağsa
sus diyor içimdeki piç
ıslanmayı sevmiyor
teninde uyuduğum kadınlar geliyor aklıma
kan yağıyor gökten
susuyorum böyle olunca
Buenos Aires’te gidiyorum
hüzünlü bir kemancı gibi
Eva peronun önünden geçiyorum
ıslık çalıyorum
bir işçinin elindeki nasır oluyor kalbim
dedimya uzundur bu kentin geceleri

radyoda "hüzün kovan kuşu" çalıyor
nede güzel söylüyor
kapatıyorum gözlerimi
temiz bir rüyaya
sallanıyor gondol
Venedik ah Venedik
Paris’ten sonra kalbim sende kaldı
kalbim kanamalı bir hasta
köpekler uluyor sokakta
ışıkları yakıp
radyonun sesini biraz daha açıyorum
her an gitmeye hazır çantama bakıyorum
uzun yollar gözlerimde
tabakamdan bir sigara yakıyorum
senin aldığın tabakadan
seni düşününce toz toz oluyorum
böyle olunca
uzun oluyor bu kentin geceleri

ölüm kokuyor bu şehrin sokakları
sarmaşık güller yok
çocuk sesleri de gelmiyor sokaklardan
dilsiz oluyorum
kirleniyor beyaz kağıt
sövüyorum sensiz geleceğe
seviştiğim kadınlarla karşılaşıyorum sokakta
yanıyor tüm şiirler
yalana düşüyor şairler
Adriyatik denizinde unutuyorum kendimi
sonra beyoğlunda serseri
dayak yiyorum itlerden
gel bul beni
kayboluyorum sen olmayınca
şeytan sobeliyor beni
ve intihar ediyor ruhum
papazın meyhanesinde
düşüyorum boşluğa
balonlarım uçuyor elimden
gökyüzü, mavi gökyüzü kararıyor
tabakam elimden düşüyor
kapatıyorum gözlerimi
sen olmayınca
uzun oluyor bu kentin geceleri