Onun güzel yüzüne kurban ettin de yüreğini.
Âmâ kesildin, aramadın bir gönlü müstakbel.
Yılların suyuyla dökülünce boyası içine,
Düş kalır çerçevede o resimdeki güzel.

Harika bir çalışma beğenerek okudum
yürekten kutlarım sizi saygılar...

Bilir misin; kabuğudur dalındaki meyvenin,
Yüreğine astığın o resimdeki güzel.
Kulağında çınlayan ses, sadece senin sesin,
Sanma ki konuşur o resimdeki güzel.



...............Bu dörtlüğe bir felsefe konusu, bize göre,hakikatin ta kendisini yerleştirdiğini biliyor mu acaba şaiir.
En derin aşklarda bile kabuktan içe birtürlü geçilemediği bir hakikattır.seven sevdiğinde kendini yaşar.Maşukun, aşığın çektiğinden haberinin olması mümkün değildir.Bildiği , bildirdiği hep kabuktur.öz yaşayana göre gerçek olsa da yaşatana göre hep görüntüden ibaret kalır.
................Diyelim ki sevilen de aynı derecede aşık.O dahi kendi aşkını yaşar ve karşıdakinin asla kendisi kadar sevmediğini,kendi aşkının en aşk,diğerinin ya yetersiz ya da asılsız olduğunu sanır.Aşk bilginin özü
olan yaşamaktır.Eskilerin deyimi ile hakkal yakindir.Yani yaşayarak öğrenmek.Kendi aşkımız hakkal yakin iken sevdiğimizin aşkı ya ilmel yakin yada aynel yakin olarak kalacağından bu iş bizim dediğimiz gibidir.Sevene göre kendi aşkı kesin ve samimidir.Sevilenin ki ise hep şüpeheli.
.................Bu dörtlük bu gerçeği fark eden bir aşığın sesidir.

Onun güzel yüzüne kurban ettin de yüreğini.
Âmâ kesildin, aramadın bir gönlü müstakbel.
Yılların suyuyla dökülünce boyası içine,
Düş kalır çerçevede o resimdeki güzel.


YÜREĞİNİZE SAĞLIK...

SEVGİYLE..

Onun güzel yüzüne kurban ettin de yüreğini.
Âmâ kesildin, aramadın bir gönlü müstakbel.
Yılların suyuyla dökülünce boyası içine,
Düş kalır çerçevede o resimdeki güzel.

Tebrikler çok çok güzeldi.Selamlarımla