Eskiden çıkın varmış üç-beş kuruş için,
Pazarda çıkarılırmış kullanmak için.
Sonra bir cüzdan çıktı geldi ceplere,
Pazardan başka kullanılır oldu her yerde.
Neler sığmadı ki o küçücük derinin içine.

Evvela cananın sevgisini kattık içine,
Her sevdaya pay ayırdık kişiye göre.
Kalp, yalnız tıbbi terim olarak kaldı,
Duyguların değeri cüzdanın içinde.

Gönül çeşmesinin arkı değiştirildi,
Merhametin kimliği pınara yüklendi.
Boşsa cüzdanlar vay ki hale vay!
İnsan yerine bile konulmazsın denildi.

Arzular söylendi, açıldı cüzdanlar,
Anında yenildi istenilen paylar,
Makam mı kariyer mi sadece seçildi,
Güya insan oldu kabarık cüzdanlılar.

Sevgi, merhamet, makam kariyer, ,
Her gözde hepsine de var bir yer
Öyle bir dişleri var ki cüzdanın,
Koca insanlığı ısırır ısırır yer.

Elvanım senin payın cüzdanda değil,
Hakkın rahmeti sana eksik değil,
Sen yine cüzdanını pazara götür,
Kimsenin ruhu, mal, mülk değil.


Elvan USUL
Temmuz 2008

Bu nasıl zamandır çözemedim,
Adı ahir, ahdini göremedim.
Siyaha beyaz da diyemedim,
Ondan mıdır bu yalnızlık?


.