Öyle bir gittin ki
Gidişinle, yol yol uzadı gözlerim
Organlarım infilak etti
Paramparça

Savruldular
Herkese bir parça düştü payımdan
Senden sonra
Ama hiç biri
Tam bir ben’e sahip
Olamadı
Öyle bir gittin ki
İçerlerime ağlamayı öğrendim
Bundandır
Kalbimin rutubet bağlaması!

Küf kokan dudaklarım
Var benim
Kim bilir kaç ay geçti
Dudaklarının
Dudaklarımın son durağı olmadığı
Etraf biraz dağınık
Beynimi toparlayan
Olmadı

Öyle bir gittin ki
Önce beni uğurladılar
Birkaç gün
Gözlerinden ağızlarına
Akan tuzlu suyu tattılar
Sonra
Sonrası mı tatlı sularda
Boğuldular

Öyle bir gittin ki
Öyle bir bittim ki
Mürekkebim kanatıyor
Çizgisiz beyaz sayfaları
Kalbim ise
Kurşunkalemimin ucunda
Can çekişiyor

Sen
Öyle bir gittin ki
Yokluğunu anlatabilecek
Bir şiir bile
YAZAMIYORUM