Böyle hunharca gidişinin eş anlamlısını
Bulamıyorum hiçbir lisanda
Sanki tüm dünya görmezden gelmişti
Bu içimden göçüşünü
Gitme diye kaldırmıştım tüm ayakkabılarını
O kadar hazırdın ki bu gidişe
Yalın ayak ezip geçmiştin beni…
…
Takvim yapraklarının birinde
Karşılaşırız diye geçtiğim caddelerde
Önümden çok sağıma solumda geziniyordu gözlerim…
Ya da bir kuyrukta
Arkamda duran kadın ya sensen…
…
Sen gittin, duvarlarında rutubet izleri kaldı bir tek
Sen gittin,
Bu şehir gitti benden…
…
Yokluğun ilk göz ağrımdı benim,
Hangi ilk unutulmuş ki!
Seni unutabileceğimi söylüyorsun
Ben seni göz bebeklerimde
Anne kutsallığın da büyüttüm
Hangi evlat ana kucağının sıcaklığını bulabilir ki
Başka bir yürekte…
…
Hatırlıyor musun şu bank’ı…
Hani utangaçlığımızdan gözlerimizin içine bakamazdık
Yağmuru bahane edip sokulmuştun koltuk altıma…
Bir bebek gibi sarılmıştım sana
Annen baban hikâye kadın!
Hiç kimse, soğuk bir taşa benim gibi içten sarılamaz…
…
Özledim be
Seni
Özledim…
…
Senden sonra hangi şiirimde
Bir aşkın özgürlüğünü ilan edebilirim?
Hangi kadın yüreğimde ki diktatörlüğünü devirebilir?
Ben senin böyle ansızın gidişini
Nasıl hazmedebilirim…
…
Dönersin diye pencere kenarlarında bekledim
Asker yolunu bekleyen bir ana gibi
Gözledim yollarını…
Her eylül de yağan vuslat yağmurlarına ismini verdim
Bütün mevsimleri inkâr ettim
Sırf sonbahar’da geldiğin için…
Ben hep kış’a hazırlık yapıyorum
…
Gözlerime çarpmadın mı
Hatırlamıyorum seni
Mutfak önlüğünü bile attım üzerine ismimizi yazdığın
Çöpçüler bir sabah aldı götürdü seni
Gidişin gibi
Çaresiz izledim onları da
Onlar iyi bakmadı sana
Ama sen kendine iyi bak
…
Alışmaya çalıştığım her an biraz daha
Adın gibi aklıma geliyor geçmiş
Alışamıyorum sevgilim,
Özlüyorum ellerimi tutuşunu
Gözlerimi kapatıp ‘ ben kimim’ diye soruşlarını
Anla ulan işte her anını
Her dakikanı unutamıyorum
Özlüyorum ulan
Özlüyorum…
…
Tek pişmanlığım
Gidişine mani olamamamdır
Hiç yoktan bir kuru gözyaşı dökseydim diyorum
Ama bizde babadan yadigardır
Bu gurur işte…
Dimdik duruyordum
Bakmıyordum bile arkandan…
“Bu kadar kolay mıydı be adam”
Diyişlerin kulaklarımı çınlatmıştı
Değil be kadın bu kadar hafif değildi
İçime kustum ben gözyaşlarımı
Gururum ayaklar altındaydı
Gözlerin gözlerime değmediği anda
Ayaklarım titriyordu,
Ellerimi bulamıyordum yerlerinde
Bulsaydım
Yapışırdım kollarına bırakmazdım seni…
…
Soruyormuşsun arkadaşlarına ‘o nasıl diye’
Öldürdüğün soruyu sorma ulan
İyi değilim işte
Kemiklerim sızlaya sızlaya özlüyorum
Ama sen sevgili!
Özletme bu kadar kendini
Bi koşu gel yanıma
Verdiğim sözleri tutmuyorum
İpince giyiniyorum kar yağdı mı bu şehre
İçkiyi de sigarayı da bırakmadım işte
Kendime hiç iyi bakmıyorum sevgilim
Hani bana bir şey olursa dayanamazdın ya
Gidişinle öldüm ben
Sen yaşıyor musun hala?

Emre Kınay