hesap tutmaktan sıkıldım
her gün bir saat aralığı
aralıksız bekleyişler neden
mecburiyeti tanımaya çalışırken
korkak bir çocuk sevdasıyla
sanki sensizliğe mecbur kaldım

beynimin tüm fonksiyonları yaşımdan önce doğmuş
istanbul da taş yok o zamanlar taş üstünde
telefon yok öyle her istediğinde
adalar daha bir sakin çiftlere sanki
ama ben hatırlıyorum seni o zamanlar
görmediğim bir mahallede çocuk arkadaşlarınla oynuyordun
çocuktun çok güzeldin
yanlış anlama ayrıldıktan sonra da güzeldin
sanki ben seni doğmadan öncede sevmiş gibiydim


gençliğime sineme vuran apansız rüzgar gibi çarptın
öldüresiye bir öksürük
soğutarak göz yaşlarımı
ağlamayı unutturdun
nerden bilirdim gidişin bu kadar sıcak
bu kadar çocukça ve masum
ve fiziksel ıslak


ama ben
ama sen
ama biz
ne fark eder söyle
kelimelerde yan yana
bedenler ayrı
ne yorucu
sevmek
unutulmak
en basitinden herkes te biraz seni bulmak
hayat mutfağımda bile şekere acıyı öğrettin
sen ne acı bir gerçek
sen ne susuz bir neden