Dünyanın gönüllü hamalı oldun.
Dayanacak gücün kalmadı, bitti.
Yüce dağların yorgun maralı oldun.
Hayatın tek kurşunla yok olup gitti.

Bazı zaman başıboş çay gibi aktın.
Gün geldi dünyaya tepeden baktın.
Her köşe başında bir bina yaptın.
Şimdi ise yaptıkların dağılıp gitti.

Ne aldın, ne sattın, ne kâr eyledin.
Eremediğin yerlere nazar eyledin.
Dünyayı kendine mezar eyledin.
Yaptıkların kefene sarılıp gitti.

Bak, sen de yolun sonunu gördün.
Bir mum misali eriyip, söndün.
Sonunda sürülmüş tarlaya döndün.
Köksüz amellerin yok olup gitti.

Yaptıkların yanına kalır mı sandın.
Dünyanın aldatıcı zevkine kandın.
Daha cehenneme girmeden yandın.
İyiliklerin de yanıp, kül olup gitti.

Öğütleri dinlesen böyle olmazdın.
Dünyayı verselerdi asla almazdın.
İyilik yapmaktan geri kalmazdın.
Defterin dürüldü, sır olup gitti.

Mahşer günü o defterler açılacak.
İyi, kötü ne varsa ortaya saçılacak.
Hesapta hiçbir şey unutulmayacak.
Diyeceksin; fırsatlar elimden gitti.

Sabri Koca