’Sokağın tavanı kadar’
Yarım bir masalın ardından
öle öle yaşıyorum...
güneş yüzünü çevirmiş
zifire alışıyorum...
.../...
Rüzgârı rayber eyledim
geceyi yoluma rota...
ben her sabah seherinde
senden kalma alabora...
Bu kederde gözlerini kibrit edip çaktım bin kez...
Avuçlarım tutuştu hep/gözlerin ki yanmak bilmez...
.../...
Sorma bana bilmiyorum
bildiğim tek şey sensizliğim...
küllenir sandım bu yangın gün geçtikçe azar azar
meğer yine yanılmışım
bugünüm dünümden hâr...
Bu
gece de sözlerini zehir edip içtim bin kez...
Ciğerlerim kurudu bak/ sözlerin ki beni bilmez...
.../...
Söyle bu nasıl yaradır
her anımda sızlasın?
dağladıkça yüreğimi böyle dermansız kalsın...
dikiş tutmaz demiştik ya
bırak hep sana kanasın...
Bu mahşerde yokluğunu kurşun olup vurdum bin kez...
susamadım beni affet/sesim suskunu dinlemez...
S.G
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
