ajite düşlerin Hattuşaş örtüsü gibi yüzüm
mahlası karanlık bir evhamla
kılıca direnen pespaye -kıl- öyküler deriyor
en büyük kadehte istiyorum sancıdan
gökte gelincikler açmış
tarlalarda bulutlar
ne oluyor bana
yine mi tersim dönmüş
yine mi sarhoşum
tanrım, yine sabaha gece mi dolduruyorum y o k s a!


bir kere daha baktım dün
beni yok etmeye gönderilen melek
hiç bahsetmemiş Nostradamus senden
kim öğretti sana kim bahşetti
hiç görünmeden hiç dokunmadan öldürmeyi
makus tarihine söyle unutsun söz öbeklerimi
duymamak sağırlığıya kapalı hislerim
söyle bilsin tavrın
ve kendine başka fâil evlatlar edinsin
bilsin;
artık birinci dereceden t u t u l m a y a c a k göz bebeklerim!






çözümlemek kolay olmasa
içtiğinden değil düşündüklerinden sarhoş
ironi artığı günlerin bıçaksı desibelleriyle avunan
kaburgalarıyla bile ladese girmiş biri!
yanlış öğretiler vurmuş kavurmuş beynini
saçma sapan ve hasatsız sorular ekermiş travma gibi
yaşamak bileşik kaplarda kolajsa uzayda
ve aşk en büyük sarhoşluk
yakalanır mı , değer mi yine eller dünyaya-sana
dönme hızına yetişene kadar içirirsem evreni!



imkansız olanaklarım olurdu belki
olmazlara imkan tanımasam
yaşamazdı fillerin ayaklarının altında karıncalar
nihilist yongalardan
ağaç elde etmek tekfurluğu bu
imi kan tutar elbet aşk’sa mevzu
yaralasan da, unutma insanlığı
karanlığa saklanıp
bana yarasalardan bahsetme sakın
görmeden
yarasını okşamadan
yaşamaz bir im sanığı!




saksıda boğulan çiçekler gördüm ben
sek suda tomurcuklanan güller!




ToprağınSesi



.