Ben Varken yokmuş gibi yapma eyy güzel gözlü sevdam!
Beni bir varmış-bir yokmuşlarla yüz göz etme!
Etmeki yıllardır beklediğim yüreğimi vereyim ,
yolunda kaybettiğim gizli verem’im benim..
Yeterince yüz göz oldum seninle...
Yüzün serildi gözlerimin önüne..
Gözlerin buluştu gözlerimle....
Kana buladın gönlümün biçare yalnızlığını....
Oysa akıbetimde ölüm yoktu henüz...
Daha dalgalanmamıştı kefenim hayatın soğuk yellerinde!
Öldürdün beni!
Öldürdün de gömmedin bedenimi...
Attın yüreğinin sevgisiz bodrum katına..
Azap çekiyor ruhum yarim....
Gömülmek üzere o güzel gözlerine....
Yasin sureleriyle uğurlanmak istiyorum son yolculuğuma....
Oysa mezarımı bile bilmiyor sevenlerim...
Yüreği yaralı annem kim bilir nasıl ağıt yakıyordur ardımdan...
Hayatı aklından silen babam bile yazmıştır beni, belki gönlünün baş köşesine..
Ve hiçbirşeyden haberi olmayan küçük kardeşim, uçurtma uçuyordur göğün en mavi yerine....
Ruhumun o uçurtmaya kavuşmasına izin ver güzel gözlü yarim!
Kabir azabına bile razı yüreğim...
Gel sen etme eyleme.....
Kanıyor yaram yaş kalmadı gözlerimde....
Gözlerimin kahvesi ağlamaktan helak oldu...
Elaya çalıyor satırlarım....
Koyu kahveydi gözlerim...
Acısı koyuydu.....
Rengi kahve..
Bahtım kadar kahve...
Siyaha çalıyor sen böyle sürükledikçe düşlerimi...
Göm beni yarim...
Gözlerim çürümeden göm...
Toprak istiyor bedenim.....
Göm beni yarim...
Yüreğinin ortasına göm...
Göm...!