“Seni seviyorum …”
Diyebilmeyi
Çok istedimse de,
Bunu söylemeyi ar saydım.
Mutluymuş gibi görünmek.
Gururumu okşadı,
Bu basit kazancı
Kâr saydım.

Sevgilide görmedim bir vefa.
Doğrusu bende açılamadım.
Yılların kahrı birikti,
Oturup, ağlayacağım.
Gelmeyeceğini bile, bile,
Bakacağım yollarına.
Bana göz kırpan seraba,
El sallayacağım.

Fırsatlar denizde balık gibidir.
Bu gün, yarın diye,
Oyalamaya gelmez.
Kaçarsa, tutamazsın.
Sonra öyle pişman olursun ki;
Sayfalar dolusu yazsan,
Her gördüğüne anlatsan,
Yine de unutamazsın.

Nihayet çekip gitti uzaklara,
Bomboş kaldı dünyam.
Bin kahır, bin pişmanlık,
Sokağında dolaşıyorum.
Her şeyden medet umarak;
Baktığı çiçeklere,
Bastığı çimenlere bakarak,
Bir hatıra izi arıyorum.

Gittiğinde anladım yalnızlığımı.
Rüya olmasını istiyorum.
Lakin gerçeğin ta kendisi,
Yokluğunla telaştayım.
Rüzgâr kırmış tutunacak dalımı.
Yolları başıboş adımlıyorum.
Bir uçurumun kenarında,
Nefsimle uğraştayım.

Sabri Koca