beraber uçmak düşleri vardı bütün kuşların
kartalın,karganın, sülün,serçe, kumruların
aynı su yolunda gülümsemeliydi insanlar
yerini bulmalıydı hak söz
kırtılmamalıydı dost kalbi
yolunda gül bahçesi
aleviydi benim sevgilim


yalanı yoktu,gönlü selâmdı
tökezlemede eğilmezdi bakışları yere
köhne değildi aklı koca alandı
bir sıcak tutardı ki elimi
ve öyle çarpardı insan kalbi
bana sorarsanız sade kelâmdı
ezbere okumazdı aşkı, candı
benim sevgilim kürttü


halayı gibi kıvraktı sözleri
önce bakışlarından dolardı odama
adımları sarardı sanki dünyayı
bozardı kaşı çatık ezberi
son adımı bilirdim ki öndeydi
usundan önce görünürdü sureti
deniz dalgası gibi kıvrak
benim sevgilim lâzdı


sakin bir denizce baygın bakardı
bir ağacın çiçekli sayısız dalı
kolunda sallanırdı çocuklar
bir motor gibi kayardı deniz üstünde
danstı,oyundu,insandı
iyileştirirdi yaralı yatan hayvanı
bir kır menekşesiydi gözleri
güldü mü sırattan geçirirdi
çerkezdi benim sevgilim


hızla geçen zamandı,bazen aceleci
bazen taş olur dururdu suyun önünde
yol verirdi bazen de gönlünce akan suya
sabır yazardı geniş alnında
razıydı bir yaprak güle
deniz,derya,geniş ovaydı gönlü
bir şarkı gülümsemek yeterdi bazen
bazen dünya şarkılarını önüne katardı
adımları yazdı,beyazdı
benim sevgilim türktü


ayrılmazdı evler birbirinden
her ev kendi içinde özel
kaldırırdı ne varsa hayata engel
bir dilenci gibi el açıp beklemezdi ki hayat
su dökmeden büyümezdi sevdanın gülü
gülümsemeden gülmezdi karşında hüzün
tamamlardı adımlar birbirini
başlardı aşk her adımın sonunda
imzamı atardım imzasının üstüne
benim sevgilim insandı


aynı göklerin altında
çevresinde bir sobanın
bir masa etrafında
bir mapusanede tutsak ya da
ayrı değil acımak,ağlamak,ölmek
ayrı değil gülüşler birbirinden
bir gül dalında açan güller
bir isim sadece türk,kürt,lâz,çerkez
ve inançlar


hadi takın beynime kelepçeleri
tutsak alın kalbimi

insanım

inancım bana özel

sevgilim insan


13. 3. 2012/ Nazik Gülünay