/kim demiş ölüm ayırır diye/



Dinle
Şu köşeden döndüm yine duydun mu?
Parmakları esmer bir ayyaş korku saldı içime
Her zamanki gibi ürktüm biraz
Ama sen korktğumu bilme
Belki yaklaşsam insanca
Paylaşacak derdi vardı benimle
Diyorum ya
Sen gittiğinden beri her şey bir başka



Yeniliyorum işte
Sabah uyanınca mesela
Hırkamı almadan önce üzerime
Çoraplarımı çıkarıyorum deliler gibi gel gitlerce
Alelacele hem de
Üşüyorum bir güzelce
Aldırmıyorum sokak kedisi gibi titreyişime
Patilerim patilerim diyorum telaşla
Sonra görsen nasılda kızıyorum kendime
Akşamdan öyle uyumuşum diye
Çoraplarımı geri takıp parmaklarıma
İçime dönüyorum sessizce
Kokuna siner gibi
Sensiz hayat istemez gibi
Sarıyorum kollarımı kendime
Böyle yaşıyorum işte
Gittiğinden beri ki
Hep böyle sevgili



Sonra çay koyunca ocağa
Pencere pervazına bırakıyorum gözlerimi
O seni beklerken mor gölgeli sokağımızda
Ben masa kuruyorum ikimiz adına mutfakta
Fincanını tabaklı koydum bak
İnat yapmadım bu seferlik sana
Az pişmiş yumurtanda hazır
Çemenden hoşlanmazdın ya
Keçilik yapmadım işte
Maydanozda koymadım hem salataya
Sen sevmezdin diye
Her şey senin gönlünce bir tanem
Her şey senin gönlünce




Sonra gözlerimi geri alıp penceremden
Bırakıyorum bakışlarımı koridorun en ucundaki kapıya
Sanki elinde çıtır simit geleceksin gibi
Sanki kapımdan güneş doğacak gibi
Sanki bir rüya demi
Sanki tam gerçek gibi
Hangi doğru bilmiyorum
Tek farkında olduğum
Gelmeyecek olmandı
Gelemeyeceğini bilmemdi



İçimdeki çocuk uyanıyor birden
Unutuyorum yaşımı başımı çıkıyorum geçmişten hemen
Çeyrek ömür dediğin ne ki diyorum dudağımı bükerek
Sonra gürlüyorum apansız
Ama biz daha hiç yaşamamıştık ki diyorum
Bir yudum olsun paylaşmadan kopmuştuk
Oynaşıyorum masamda parça pörçük karmaşık gülerek
Gözlerim verdiği sözü tutmuyor arkandan
Dağılıyor yaşlar hal salya sümük
Ellerimle yüzümü avuçlayıp
Derince bir soluk bırakıyorum kalbim muzdarip
Sonra zeytinlerle oynaşıyorum başımı omzuma dayayıp
Onlarda yoruluyorlar koştura koştura benimle
Tabağın ekseninde büyük bir müsabaka
Yakalayamıyor kaybediyorum çatalımın ucunda
Yerin boş olduğu için belki de
Ekmeğine reçel süremediğim için belki
Ondan diyorum parmaklarımın bu işlevsizliği
Sonra dönüp diyorum büyümüş yanıma
Boş ver gülüm aldırma
Alışkan dert öldürmez nasılsa
Daha ölecek çok şeyi var dünyada
Ben sensiz yaşadıkça
Sen ben de yaşadıkça
Ne çok şey var daha



Saçlarımı hiç aralıksız taramaya çalışıyorum biliyor musun?
Uzadıkça daha çok uzatıyorum onları
Yıkayıp yıkayıp en tepeme topluyorum bir de
Bilirim rüzgâr değse üzülürdün teline
Bilirim
Benden başka el değmesin istersin yine
Her şey arzu ettiğin gibi
Dağınık topuzumu hiç bozmuyorum
Sana verdiğim sözü
Sadakatle tutuyorum
Anneme bile kendimi göstermiyorum



Diyorum ki biz en çok sevmeyi özlerdik
Biz birbirimize sevmeyi öğrettik
Her şey herkes sevip birbirini
Sevilsin isterdik
Böyle dilerdik



Üsküdar”da her zamanki yerdeyim
Martılara simit kırıp
Mavilere düş bırakıyorum
Gözlerim kırmızı ağlıyor
Ben özlemine dağılıyorum



Balıkçılar yosun kokuyor müthiş
Vapurlar tonlarca umut
Bilsen ki kaç sevgili el ele
Görsen ki kaç sevgi göz göze
Hayat işte naparsın
Biri gelirken
Biri kopar yaşamdan ne çare




Bazen diyorum
Neden aldın ki onu yanına Rabbim
İçimden cevap buluyorum
Merak etme
Yakında senide alacağım yanına
Bir umut işte



Ah sevgili
Hazırlanıyorum şimdi
Haberin olsun ki
Yarın kapımı aç diye
Kalbimi bıraktım mezar taşına



Sabah kahvaltımı sen hazırla

...








MHD



EskilerdenBirÖlmezZamankiGideninArdındanAmansızcaDurmadanKonuşan