Ey aşk!
heybemde sana dair,
bütün kelimeleri harcadım.
Fukara bir dildir şimdi,
bütün mal varlığım.
İşgal edilen gönül şehrimden,
yükselen intizarım.
Sana, yer yüzünü kaplayan, göz yaşlarım.
İhanet pusularına düşen,
nefesi kesilmiş feryadım.
Sanadır bu son veda/m.

Bilir misin?
Nasıl sükut eder, sermayesiz diller?
İçli ve hüzünlü şiirleri,
yüreğe defnederken,
Şiirler nasıl öksüz kalır,
Cümlesi düğümlenmiş bir şair,
gördün mü hiç?

Bilir misin vurulup düşerken,
Öldüğünü bilmeden,
sevdiğine ağlayan aşığın acını ?

Söylesem gemileri nasıl yaktığımı?
Ve bir aşk çağını,
nasıl yıkarak kapattığımı?
İnanır mısın?

Bilirim!
Ama anlatamam,
Suyun ateşte nasıl yandığını
Ve. bir şair ölür,
yorgun kapanır çağ,
unutulur sevda,
mecnunun kavrulduğu çölde...






_______________________________yorgunkalem...