Saçlarımda ki cemreleri topluyorum bu gece,
Kalbura dönmüş ruhum elekten geçiriyor,her bir arta kalan yanımı.
Girdabına kendimi bırakacağım küflü bir lanet kuşandığım,
Kayıp bir ömrün nefesini bulma çabası.

Yılın en uzun gecesi akrep yorgun.
Varoş semtin atmosferinde
Gece ayini,ay inadına mavi.
Yırtıyor karanlığı kendini sersemleştirircesine,
Papatyalar bile siyah açıyor bu gece.

Duvarlara çarpa çarpa bumerang bir yalnızlık,
Gecenin şafağında alnıma çarpan.
Uykusuzluktan biraz halsiz,
O’ndan yana dertliyim.

Sol anahtarımı kırdığından beri ,
Ayrılık senfonileri besteleniyor.
Tüm şarkıların notaları eksik,
Camı çerçevesi kırık gönül evimin.

Ben ne gidişlere eyvallah deyip,
Rayıma zincirlemişim kendimi.
Avcumun içinde ki nasırları gösterirken,
Vedalara el sallıyor sanılmışım.
Dilimi kedilere yem ettim.
K/alemi bozulmuş düzenin kelamını ne edeyim?

Cemrelerim düştü toprağına,
Yarınlarına bahar gelecek senin.
Şimdi eyvallahla sarılmış,
Küflü bir gençliğin son nefesinden,
Kendinle iyi geçindiğin günler dilerim!...

Suna A.GÜLSOY