Gözlerimde ki karanlığa bakıp yargılama beni.
Cümlelerimin eksikliğindendir,
Kalemimde ki yara izleri.
Düşünürken bir hayali,
Söyle nasıl kavuşurum.
Nasıl sevişirim gözlerinle,
Söyle nasıl anlatırım, keşfedemediğim cümleleri.

Belki onlarca aşkı bitirmiş olayım.
Yada seni tekrar yaşatayım.
Umudun tükendiği yerlerden yeniden başlatayım.
Dudaklarında ki yara izlerini,
Gözyaşlarımla ıslatayım.
Söyle nasıl anlatayım, gerçekleştiremediğim hayallerimi.

Şimdi tekrar seni yazıyorum.
Yarım kalan yerden yeniden başlıyorum.
Bir çocuk gibi, cümleler büyütüyorum,
Kırık dökük hayaller.
Anlamsız kelimeler karışıyor şiirlerime anlıyor musun?
Seni hâlâ seviyorum.

Bitirdiğimi sandığım anlarda,
Duvarda gölgeni görüyorum.
Elini kaldırsan ne değişecek,
Dur! desende ben, gidiyorum.

Hayat işte, anlamsızca kırık haykırışlar uğulduyor.
Bir gemi kalkıyor,
Ardında yaşlı gözler,
Yarım kalmış hayaller taşıyor.
Nereye gidiyor bu gemi,
Neden senide götürüyor.

Dün gece seni hatırladım.
Dört mevsimi anlatan gözlerin vardı hayalimde.
Kışın ortasında, bir aralık ayında,
Haykırışların geliyor aklıma, gidişin geliyor.
Kusura bakma sevgilim,
Sadece özlemek yetmiyor,
Ben seni hâlâ seviyorum.

* EMRE DANABAŞ