bıraktığın yalnızlık mı sadece
sere serpe şişmanlarken yıllar koynunda
takvimler sendeli voltalarla, intiharlar kusarken birbiri ardına
hani rakamlar bir yerden sonra tekrar kendine döner
adına gün denilen rezaletlerin sayacında
hani gong derler adına, saat başı vurur kafana!


işte o zamanlarda unutuyorum seni !
hiç gelmiyorsun aklıma!




hep severdin ya geceleri
karanlık seyyahı derdim sana
hep geceden başlıyorsun üzerime yağmaya
kar savuran tipi gibi doluyorsun saç/aklarıma
işte, kendimle iyi geçinmek adına
hiç h a t ı r l a m a k demiyorum adına!


ama diyorum bazen
ölçüsüz biçilmiş olmalı yüreğim
ya da, artmadan yetmez diye
her an nemli öpücüklerle dolduran annem
ondandır belki
dondurarak ve uzun faz sevmem seni
bilmem şimdi kime şikayet etmeli!
ki; ondan kalmış olmalı, bu fazla sevme üzerleri!




hatırlıyorum şimdi gibi
bir ayışığı öpücüğü saatiydi gittiğinde
imtiyazların en ihtiraslı vakti,
ve
ne bir daha sıyırabildi mavi lacivertten benzini
ne de ay çarptı güneşe, bir daha o kadar


ve öğretti zaman
güneş çekilince üzerinden!
her eğim bir gölge bırakırmış
her şeyin fazlası zarar!..



bazı şeylerin bitmesini istemek, yetmezmiş
bazı şeyler, istemekle bitmez!

işte, çok sonra öğrendim gerçeği;



işte o zaman unuttum seni Külünçe Çiçeği!..




ToprağınSesi




.