Sümbül kokuyor şehrimin dar sokakları
Ben hâlâ uyanamıyorum
Daldığım derin uykudan

Bahar muştulanmıyor

Yüreğim cebelleşiyor ruhumla
Kış kalmak için direniyor
Mevsime inat yapıyor densiz

Toprağıma düşmemek için direnen cemreleri de
Saymayı çoktan bıraktım
Varsın bahar öpmesin yüreğimden
Yeter ki düşlerimde çocuk kalayım

O kadar oğlan çocuğu varken yaşamınızda
Adak yapıp
Neden ille de bir kız çocuğunuz olsun istediniz desem
Yanıt verecek muhataplarım yok ki bu dünyada
Bahtı açık olsun diye
Çok kurban kesmek zorunda mıydınız acaba?
Tutmamış işte adağınız

Adımla müsemmayım
Yok aslında erkek çocuğundan farkım
Yaramaz söz dinlemez asi hırçın
Büyümeyi inatla reddeden bir kadınım

Babamın şımarık güzel prensesi ve gözdesiyken
Mutluluk nedir diye sorsalardı eğer
Ellerimle pamuk şekerlerini gösterirdim

Mutluluk
Pamuk helvasıydı o zamanlar
Tadı damağımda kalan
Dudaklarım yapış yapış
Büyük bir zevkle dilimle yalarken
Pembe kristal şekerleri
Gözlerimin içi gülerdi

Dünyam
Her çocuk gibi
Pamuk helva mabel sakız ve macundan ibaretti
Bu yüzden hayallerimiz minicikti

Çocukken
Savunma da iddia makamı da yoktu
Çünkü
Geleceğe gizlenmişti şer odakları
Kılıçlarını çıkarmamışlardı kınlarından

Bunları bilseydi küçük kız
Eminim
Büyümek istemezdi hayata


DENİZ_DERYA35