Eski toprakların adıydı
Hani,
O yokluktaki, doyumsuzluğun tadıydı..
21.59 yanardı.
Karşı köşkün, mutfak lambası
Yağız delikanlının kaçamak bakışları,
Gözgöze gelmenin heyecanı
Hep bu saatlerde başlardı
Menekşeler dizili balkonlardaki,
Yemek sonrası, çayların keyfi.
Beyoğlu nda yere mendil düşürmeler
İşveli göz süzmeleri
İstanbul beyfendilerinin, kayık sefası
Körfez deki, üç beş sürmeli dilber
Kordon boyu payton gezileri.

2159 du, destansı aşkların tadı
Tek solukta okunurdu,
Parfüm kokulu aşk nameleri
Eylül akşamlarında,
Yıldızların solgun havası
21.59 du, eski günlerin adı.
Havuz kenarında yaşanırdı,
Yemekte buluşmaların vakti
Nisan yağmurundaki, toprağın kokusu
Ne güzeldi, eski akşamların tadı.
Hep 21.59 da başlardı,
Lambalı radyolardaki, ajansların saati
Türk Sanat Müziği, fasıl eğlenceleri
21.59 du, siyah beyaz Türk Filmleri
En tatlı yerinde son bulur,
Her defasında, arkası yarına ertelenirdi,
Sobanın etrafında çıtır çıtır yanan
Ne güzel günlerdi
Portakal kabuğunun yanık kokusu
Yemişlerin taze tadıydı,
Tavanda yanan ateşin kızıllığı
Gecesi ayrı, gündüzü ayrı güzeldi
2159 du,
Eski toprakların manevi tadıydı..

Sonra ilkokul numaram oldu,
Zayıf notlarımdan suçlu bilirdim, onu
Uğursuz dediğim,
Diplomamı aldığımda, söküp attığım
Pişman olupda, çöpten geri aldığım
2159 du,
Adını verdiğim şiirimdi
Hüzünden arındırdığım
Taze harflerime, umutlar giydirdiğim
Bahtına dilekler dilediğimdi.
Geç farketmiştim
İki büklüm, birazda
Kırık dökük demir çatılı
Bakkalın giriş duvarında, yazılı duruyordu
2159, du,, Karşıdaki çıkmaz sokağın adı
Telefon numaramın son rakamı
Posta kutusunun, değişmeyen adresi
O gün bugündür, dolandı dilime
Meslek gereği, 21.59 mesai bitimi
Eve dönüş saatimdi,
Her defasında karşıma çıkıyordu
Yüreğimin atışlarında, çarpıyordu
Eriyen kar tanesi gibi
Tamda dilimin ucundaydı
Belki de vardı, bir hikmeti
Araba plakası gibi görünüyordu
Oysa, hiç alakası yoktu.
Adı ; 2159 du,
Eski toprakların huzurlu tadıydı...
DİCLE AYYILDIZ