Dumanı tütmez sigaranın,
Bir türlü içesin gelmez.
Güneş terk eder pencereni.
Usulca bir yalnızlık çöker üstüne.
Dizlerin bükülür, gözlerin dolar.
Solar odandaki çiçekler.
Sonbahar girer kapından.
Öleceğini sanırsın, ağlarsın.

Çaresizce kemirirsin tırnaklarını,
Deli eden bir sessizlik dolar kulağına.
Alışınca gözlerin karanlığa,
Kurtulamayacağını anlarsın.
Oysa terk edilmişliğin,
Sevmişliğin kahroluşudur bu.
Aydınlığı özlersin,
Hiç gelmeyecek sanırsın. Ağlarsın.

Ağlarsın gecelerce sesini duyan olmaz.
Bir kibrit ateşinde, aynada kendini izlersin.
Yalnızlık damarlarında dolaşmaya başlar.
Karamsarlık ruhunu ele geçirir.
Kurtuluşun olmayacak sanırsın, ağlarsın.

Çocukluğun, oyuncakların gelir aklına.
Oysa masumiyetini kaybetmişsindir.
Ne kalmışsa dünden,
Hepsi silinmiş, yok olmuştur düşüncenden.
Hayallerin bırakıp gider seni.
Ahım tutmuştur artık.
Yaşadıklarımı yaşarsın,
Ağlarsın.

* Emre Danabaş