Dün rüzgârın getirdiği yapraktı,
acı verdi belki,
her anısı değdiği yeri yaktı
Geçti..

Bugünü de sildim zimmetinden hayatın
biten bir sigara gibi
kapanan bir yara gibi silindi adın..
Hiç’ti..

Ama n’olur yarını getirip bırakma yüreğime
yangın misali..
Ben alışkınım zaten körkütük yanmaya
sen dayanamazsın;
acıtır narin yüreğini kor alev
hissetmezsen yanamazsın..

Bırak yalancı emzik misali şiirleri
naftalin kokan sevda masallarını,
adı üstünde masaldı onlar;
ve kim geçebilmiş ki Leyla’yı?..

Aynalara bak
eski resimlerime;
yüzüme bakamıyorsun biliyorum,
ama hiç olmazsa
dikkatli bir bakışın konsun ellerime..

Ne takvimler
senle ben değil biz olma çağımızda artık,
ne şarkılar eskisi kadar vazgeçilmez..

Ne sen eski sensin, ne ben o eski ben
imkansızın imzası gibi hayat
herşeyi değişen..

Boşver çürük iplerle
dünü yarına bağlamayı,
boşver yüreğine yüklenip akşamlarda
yalansız ağlamayı..

Ve boş ver çok kişilik hayallerde mutluluğu,
acısı sonra çıkar zorlama sevdaların
beraberken yalnızlıkların,

demir alır gibi yürü git bugünden artık
umudun denizlere emanet
çünkü bugün son bugünümüz
ağır gelir sana yarın..