dün büyük bir keyifle ve hayranlıla okumuştum dizeleri... vaktim olmadığından giremedim şiire...





"bıçak sırtından düşen gün ışıkları *****
nodüller bıraksa da boğazın küflü diplerine
ben
sen de ölmek için ilmekler atıyorum/
gökyüzüne.."


öyle bir girizgah yapmış ki şair her ne kadar kendine ait olmasa da altını dolduracağım gibi haykırarak
bir dudak payı bir tat izi bırakmış gerisine...



dolu bir bardağı taşıran son damlasın artık
ölümsüzleşiyor ruhum ve ruhumun sarı tapınakları


nasıl okumalı nasıl izaha durmalı...

''dolu bir bardağı taşıran son damla!'' bu hem bir şikayet terimi de olabilir hem bir gizli çağrı da !

ki ; ben ikincisi gibi almak yanındayım. ben seninle doluyum ve bu zamanda dek bekledim ne olur gel bana gibi...




ve samimiyeti insanı şiirin içine düşüren daha bir yakından okumaya geçiren esaslı bir dizgi;


bu akşam****
-elde var bir- diyorum sana
/elimde ne varsa tüketerek nefesimden…/
aşk’tan kalan, kızıl bir alev topu yakıyor tüm evreni
nil dökülse, sönmeyeceğim
inanki

muhteşem bir senfoni bu . bayıldım tek kelimeyle...

elde var sanmak aslında bir yedekleme, bir kenarda duran manası içerse de; alt dizeler ona istenen yaftayı yapıştırmış; iyi oku diyor sanki
ben bir AŞK repliğiyim!

/elimde ne varsa tüketerek nefesimden…/****
aşk’tan kalan, kızıl bir alev topu yakıyor tüm evreni
nil dökülse, sönmeyeceğim
inanki

muazzam bir anlatım unutmayacağım dizeler arasına aldım bunları. ve usta işi dizelere saygılar bırakarak...




sustursa da tuğyan, kapılarım gıcırtılı, menteşelerim yorgun****
ve
avutsa da bu yarım sarmışlık kollarımı
uzayacak gecenin mahreminden yıldızlarını koparmak için dudaklarım
ulaşılmayan kıvrımlarına doğru



şiirde en dikkatimi çeken şeylerden biri yeni kelimelerdir. ki hem sıradanlığı engeller örter hem de bana daha hoş daha incelemem düşünme fırsatı
sunar.

tuğyan? çok kullanmadığımız ama hayli ilginç ve hoş bir kelime; ve son demine gelmiş isyan demekmiş...


içimdeki isyanı bastırmaktan yorgun düşsem de; hâlâ senli şarkılar var dilimde... vazgeçmedim demenin en şiirsel versiyonu
sadece son dize bence havada kalmış gibi. hep dediğim gibi şiirde vurgu sağlam olmalı.





umurumdan düşürdüm ben daha önceki gidişleri/keşke bilsen****
ve sana öyle üryan geldim ki Sevgili
evimi başıma yıksan,
yine büyüyeceğim dev gibi



burada bir iç ses yankısıyla karşı tarafa sesleniş! bu şiir dilinde davet sayılmalı bir dahalı yineleme.

sen beni duymamış görmemiş olsan da ben sendeyim yine işte... içim giderek daralsa küçülse de
ben yine büyüyeceğim dev gibi... muhteşem olağaüstü bir sergileme idi. buraya özel tebrik astım...

ve bence şiirin en zayıf yeri ;


kuzeyim kırık
güneyim parçalanmış


buraya kadar fit gelen anlatım burada kaza yapmış gibi etkisiz kalmış maalesef.
oysa yine kuzey-güney çok daha iyi betimlenebilirdi.




ama tüm bunları örter derece şuh ve destansı çok çekici bir final;



sen bana ****
yağmurla gelen kadim bir armağan
ben sana tüm ışıklarını feda eden Las Vegas


hadi bin kere daha kaybetsen
yine oyna beni..


ve iyi şiir biterken başlar tezimi doğrular nitelikte muazzam bir son vuruş...


ayrıca seslendirme de oldukça iyi ona da bir parantez açmalı ve tebrik sunmalı ... elinize emeğinize sağlık...

akıllara ziyan ve içi aşk dolu şiirden sebep şiiri ve şairi tüm içtenliğimle
tebrik ederim... ve şiir adına helal olsun dedim...