Ellerimi açtım bak semaya
Ben mutlu olmadım sen olasın diye
Mutluluk uzak değil bir adım ötede
Bunu anlasan sen de şu sessiz gecede...


Hiç beklemediğim anda telefon çaldı
Kurduğum hayaller yarıda kaldı
Bitti demek o kadar kolay mı
İşte o an ciğerlerim yandı.
Tüm yaşanmışlıkları bir kalemde silip attın
Bunu söylerken ne kadar da rahattın


Damarlarımdaki kan çekildi sanki
Kalp atışlarım yavaşladı
Yaşayan ölüden ne farkım kaldı.
Artık eserinle öğün be gülüm.


Kara bulutlar sardı her yanımı
Azrail bekliyor almak için canımı.
Bir daha anmak mı adını
Nereden düştüm böyle bir aşka.


Yürek yaralı olunca
Gözler gerçekleri görmezmiş
Dil inzivaya çekilmiş
Acı bir söz dahi söylemezmiş
İnsan sevmediğini hiç özlemezmiş.
Unuttum demek o kadar kolay mı


A-bı hayat çeşmesinden bir yudum su içsem
Sana olan susuzluğum geçer mi sanırsın
Tüm bedenim alev gibi yanıyor
İlk kıvılcımı yakan inan ki sensin...


Refik
Ist.27.02.2012