Yürek içindeki deryadır
Kanıyorsa toprakların
Kum saati misali fırtınaya
Yaprak kurumuşsa savrulmaya
Tersine dönmüşse nehirler
Sığın,
Sığın bir balıkçı teknesi gibi
Ruhundaki saf limana


Söz kurur elbette
Tuzu kalır dudakta
Velakin kurutur umudu da


Aşk, ihsan etmektir zamana
Ki sallanır durursun sızılarında
Sonrasında güneş açar karanlıklara
Bir gözyaşı damlasıyla yanar
Bir gökkuşağı rengiyle arınırsın
Yeniden başlarsın yaşamaya


Dil kurur elbette
Suya dönüşür hasretin
Velakin gül ise lisanın, tuz basılır yaraya
İyileşir şiir
Gözlerinden akan yağmur damlasıysa
Kırılır mührü baharın
Yenilenirsin,
Dönüşürsün yeniden Şeyda’ya
Yaşamaya


Yürek içindeki deryadır
Ah demem, ah deme
Ah demeye vefadır
Söz kurur
Çıra yanar çatır çatır
Dua garibin duldasında sefadır
Rüzgar savurmuşsa sonsuzluğa
Ah etme
Aşk gibi yiğitçe ölümde sevdadır …