Özledim be sevgili..
Kahverengi gözlerinden tut da
Seni seviyorum deyişlerine kadar
Özledim Bir çok şeyini..
Daha başından belliydi kimsenin
Sen gibi olmayacağı,
Kimsenin Yerini dolduramayacağı..
Yokluğunu hissetmemek elde bile deil
Ben "Üstümden büyük bir yük kalktı"
Diyemiyorum bazıları gibi..
Evet Birşeyler eksildi senden sonra
Birşeyler yarım kaldı..
Fakat;
Sensizlik yüküde bir hayli arttı.
Üstelik bir kılıfa bile sokamamıştın gidişini
Belki beceremiyordun yalan söylemeyi
Belki de zamanın olmadı..
Sende duymuştum ilk kez
"Seviyorum ama istemiyorum" saçmalığını..
İstemeyişlerinin de sebebi yoktu .
Seviyorum deyişlerinin de .
Sürekli bir ikilem içerisindeydin.
Bir yanın Seviyor iken
Diğer yanın Kabullenemiyordu bu durumu.
Seni anlamak kadar zor birsey
Görmedim bugüne dek emin ol..
Seninki iki yüzlülük değil
Seninki iki sözlülük düpedüz.
Seninki hastalığa göre ilaç
Seninki bedene göre kıyafet,
ALkolüne göre meze,
Ortamına göre muhabbet..
Ayrılan yanlarımızdan biride bu İşte
Senin sağın solun birbirini tutmazken
Ben Sağı solu bile unuttum seninle.
Senin kafana göre takılmaların
Benimse Kafamı sana takmalarım
Konuşulurdu sürekli..
Ve sonunda anladım ki
Seni Seviyorum derken
Dürüst olsamda hep;
Dürüst olanı değil
İşine geleni seviyormuş
Sendeki kalp..