Yoruldum be reiss..
Herkesi kendim gibi Sanmaktan
Bile bile ölüme koşmaktan
Yaşamaktan yoruldumm..
Öylesine bitkinimki artık
Gülmeye bile erinir oldum
Düşünmeye bile mecalim yok
Yorgunluk kahveleri bile Fayda etmiyor
Ne kadar uyusam dinlensemde nafile
Bir türlü gelemiyorum kendime..
Öyle bir yorgunluk değil aslında benimkisi
Yüreğim yorgun be reiss..
Her gece sancısı tutuyor yine
Uyutmuyor bir türlü beni
Sonra göğsümden gözlerime vuruyor sancı
Ağlamadan edemiyorumm..
Hangi sevgili hoş etti ki
Bugüne dek gönlümüzü.
Hangi sevgili gül bahçesine
Çevirdi ki ömrümüzü .
Hangisi bırakmadı ki yüzüstü be reiss.
Bu da geçer bu da unutulur elbet
Bunu da Öldürürüz rakı masalarında
Bunu da çıkarırız hayatımızdan kova başlarında.
Bir yaranın kabuk bağlayıp
İyileşme evresi gibi aslında bu da
İlla ki iyileşeceğim bir gün
Ama ;
Korktuğum şey başka
Korktuğum şey iyileşememek değil..
Her hastanın iyi veya kötü anıları vardır
Hastahane odalarında
Her hasta özler bir gün oraları.
Benim kide o misal işte reis.
Ya özlersem;
Hastane kokularının arasında bile
Onun kokusunu duymayı...