Bütün işlevlerini kaybetmiş ;
Makineye bağlı olarak yaşayan bir insan gibi
Bizim sevgimizz..
Tek dayanağımız Kalbimiz .
Çektiğimiz an fişini biteceğiz; Bilirizz.
Öyle bir sevdaki Bizimkisi ;
Kör, sağır, hatta dilsizz.
Göz göze gelemiyecek kadar utangaç,
El ele tutuşamayacak kadar kaçamak,
Küçük bir çocuğun kalbi gibi saf ve temiz..
Beyaza boyayabileceğimiz yalanlarımız bile yok!
Birbirimizi düşünmekten vakit bulamıyoruz;
Yemeye içmeye eğlenmeye..
Her elimizi açtığımızda Semaya,
İçinde ismimiz geçmeden bitmez dualarımız.
Uyumayız birbirimize İyi geceler demeden ve
Uyanmışda olmayız Günaydınsız..
Biz ki İki kör aşık ,
İki sevdalı yürek ,
İki limansız gemiyiz..
Yok Birbirimizden başka kimsemizz.
Belki Her fırsatta gelemiyoruz karşı karşıya
Belki Süslü cümleler söyleyemiyoruz birbirimize
Hatta bilmiyoruz belki her türlü huyumuzu.
Ama Seviyoruz be işte ;
"Bunada Şükür " dercesine..

Nasıl Böyle Sevebiliyorsun demeyin bana!

Sokak ortasında hiç çekinmeden,
Teslim edebiliyorsanız kendinizi karşınızdakine,
Sevişmekten mosmor oluyorsa etiniz,
Uyuşmuyorsa Aklınızdakiyle Kalbinizdeki,
Alışmışsanız Her sabah farklı suretlerle uyanmaya,
Ve bütün bunlara rağmen memnunsanız hayatınızdan,

Siz;
Sevmek Nedir "Bilemezsiniz.."