’Gözlerim yanııyordu
Yıldız döken gözlerim yanıyordu
Gözlerim kanıyordu
Gözlerim ;kara üzüm gözlerine değdiği zaman’

İzmir yolunda açık hanlar üstünde
Bağbozumu yüzlere dalıyorum
Sarı, yeşil ve siyah y/üzümler
Ayışığı sönüyor ,ben kalıyorum
Ve üzüm gözlerinde sessiz sessiz ağlıyorum

Son/baharın elinden alıp son gülü
Kara bulutlara sarıyorum
Bulutlar gidiyor ,izmir kanıyor, ben kanıyorum
Bir vapur geliyor limana,içinde bir kız
Saçları senin saçların
Ben üzüm gözlerini arıyorum
Ve martıların sesinde çığlık çığlık ağlıyorum

Bir gece bir ceylan çıkar denizden
Saçlarını solur rüzgarında şehir
İzmir’in bütün kızları belki seni görmeye gelir
Ürkek sesli bir şair doğrulur yerinden
Mevsimin son lalesini ellerine verir

Bakma öyle;
Mecnun’um sahilde seni bekleyen
Gözlerime denizi öğretiyorum
Martılara verip siyah üzümleri
Nihavend şarkılar söyletiyorum