Ateşteyim, ama ateşten değilim
Ellerime dökülüyor küllerim
Azize aç kapıyı kapında aç bir deliyim

Mavi kelebekler süslüyor uykusuz gecemi
Sıyır örtüleri Azize’m
Son bir kez göreyim kanadı kırık serçemi
Koşuyorum geçenin içine mutmain
Ellerim cam kırığı
Cam kırığı ellerimi tutmayın.

Şehir kırık bir sırça, billur bir avize
Doğ ruhuma doğ,ey.. Süreyya’nın kızı Azize
Denizler akıyor içimde , sen yosun sanırsın
Bir bak gözlerime
Sevdamı gözbebeklerinden tanırsın
Bırak reyhanları Azize’m; tüylü saksılarda uyusun
Yağmurlar acıtır goncayı
Sen kalbimin memba suyusun

Yaprağını karlara bırakır zemheride kayın
Tohumlar adınla iner toprağa
Aşk erimiş bir mumdur gölgesinde ayın
Sabah kuşlarının sesleriyle yoğrulur güzelliğin senin
Azize,
Heykellerini diktim ruhuma esrarlı gölgenin

İnsanlık acizdir , yalnızlık İlahi sanat
Karanfiller beyaz açtı
Tut Azize’m, tut da ellerimi kanat
Değirmen taşlarına uzanmış mahzun bir buğdayım,
Aç kollarını Azize’m; bu gece kollarında uyuyayım.