biliyor musun; seni özlerken ne kadar büyük bir acı yaşıyorum…
içimde cam kırıkları kalmışsa birazcık, zerre zerre dağılıyor
ve sen oluyorum canözüm,
içim dağlanıyor sevdanla bilmiyorsun.
küçüldüm, ufalandım, yok oldum gözyaşında.
parmak uçlarım ağlıyor sana her sarıldığımda…
yoksun, ah …yok!
kendimi sarar kollarım.
sen diye sızlar yüreğimin dokunulmaz yerleri…
bir ince sızı var duyulan,nerden alır kaynağını bilemem.
rüzgar esintisiyle gel, geceyle gel, güneşle gel,
his denen yalanı kandır…
sil gözyaşlarımı, kat gözyaşına…
dağlansın sevdamız!
gökler, tıkadı kulaklarını!
böyle bir inlemek …
deprem uğultusu gibi.
yüzyılların sevdaları, katlanıp da bindiler yüreklerimize.
sen, ferhatım, keremim, dağları delenim, canözüm!
kıvrım kıvrım kıvrandım.
ellerimde kaldı, tutamadığım ellerin;
yüreğimde, bin dokunuşun.
topla ruhunu ruhumdan, dağılmasın …
bendeki seni seviyorum
de ona:
özümden bir nebze ayrılmasın.














































10.10.2007
SERAP ÖZALTUN