Gözlerin akar zaman zaman
Habersizce
Gözlerime
Ve ben öylece
Beklemeyi öğretip ruhumun koridorlarına
Gelir diye umarım seni…

Gelmeyeceksin bilirim
Gene de gözüm yollarda…
Bazı karanfilden
Bazı sazın telinden sorarım seni…

Gelse de olmaz ki artık elleri derim
Ruhunun acısını hisseder
Düşman olurum bazı bazı toprağa
Belli olmaz
Yaralarım kanadığında
Sarılırım bu sefer toprağına
Sen gibi

Vedasız gidişler
Bir koca yumruk boğazımda
Benden değil
Senden olaydı sözler, dilekler…

Sahi ne derdi ki
Konuşabilseydi dil
Sevgiyi saklar mıydı
Ya da tüketir miydi yaşam gibi
Beklentileri…

Vazgeç…
Bırak bizi bize
Sen al çocukluğunun bohçasını
Tut annenin elini
Sarıl babana sımsıkı
Yaşa bir çiçekte, böcekte
Ve yürekte…

Dönüş diye bir şey yok!
Ama şu koltuğun minderinde izin var...
Gözümde kaldı sararmış parmakların,
Her şeye inat seven gözlerin bende kaldı...

Özledim be adam,
Hadi şiir ol,
Şarkı ol
N’olur dön…

6.6.2020