2
Yorum
0
Beğeni
2,0
Puan
1137
Okunma
İçimde büyüyor kasım günlerinin
Deniz kenarı yalnızlığı
Midye kabuklarını dolduruyorum avuçlarıma
Avuçlarımda ıssızlık kokuyor
Küskün bir mavi gökyüzünde
Ve bunalımlı bir deniz
Çakıl taşlarını savuruyorum uzaklara
Ne kadar uzanabilirim
Bir bilseniz
Daha uzun,daha ağır,daha çekilmez oluyor
Ayaklarım yok gözlerimle koşuyorum
Sen duruyorsun
Ebemkuşakları isyanlarda yine
Yitiyor renkleri seninle
Adımlarımız siliniyor sahilden
Rüzgarlar bile selam vermiyor artık
Kuruyan otların sızısını tanıyorum
Akşamlar yaklaşıyor yanıma sessizce
Tepemdeki yıldızlardan değil ama
Yakamozlardan utanıyorum
Çok seviyorlarmış seni
Seni sorarlarsa diyorum
Belki de bir yalandı hepsi
biliyorum
Haluk Yolsal
2.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz