Gönül odur ki har ola, dosta güzel diyar ola
Kapı çalana parola, soran sorsun biz sormayız.

KIRAN KIRSAN BİZ KIRMAYIZ...

Dosta pusu vefâya dâr; kuran kursun biz kurmayız
Hançer yesem şaşmam zinhar; vuran vursun biz vurmayız

Hemhal olduk ilim ile, edep ile dolu file
Bir gönülü bile bile; kıran kırsın biz kırmayız.

Yanan soba olmaz issiz, gül bahçesi kalmaz ıssız
Mazlum ağlar iken sessiz, duran dursun; biz durmayız.

Nam salsa da bilek büken, "mahir" kalbe sevgi eken
Dalda gül var iken diken; deren dersin; biz dermeyiz

Ayan etsek sızımızı, herkes çekmez nazımızı
Düz var iken dizimizi, yoran yorsun; biz yormayız

Varsın hasar versin asır, yol bilene etmez tesir
Haddi aşıp dinde kusur, gören görsün; biz görmeyiz

Abit, haram katmaz aşa, iy’lik eder kakmaz başa
Kem sözünü kinden taşa, saran sarsın; biz sarmayız.

Hak yiyenin gülmez yüzü, ayar etmek gerek sözü
Konuşurken kafa-gözü; yaran yarsın; biz yarmayız.

Az çatmadık zor kışlara, meyletmeyiz alkışlara,
Doğruları yanlışlara; karan karsın; biz karmayız.

Üç şey var ki olmaz onsuz; vatan, bayrak ve ezansız,
Kabre dinsiz ve îmansız; varan varsın; biz varmayız...

Mecit Aktürk