Beklentim Yok Senelere!

Söyleyin her kese
Gelsinler!
Yakındığım yok kimseden
Yüreğim kimde ise
Versinler.

Baştan söylemeliyim
Şükran doluyum sizlere;
Gel dedim geldiniz işte...

Ne yapsam boş
Gücüm kalmadı
Bağrımı dövüyorum
Sessizlik içerisinde gökler.

Görüyorum:
Bensiz de yapabilecekler
Yumuşak da olsa
Delgi gibi;
İçimi deliyor dilimdeki sözcükler.

Gel diye
Çağırıyor uzaklar.
Ölümcül şefkatını esirgemeden;
Kaskatı kesilip yaslanacağım taşlar.

Ne yapabilirim burada?
Biliyorum:
Yüreğimin de payi var
Bana iyi davranın dostlar.

Ah!
Bilmiyorum
Gene neyim var.
Bir zehir mi yuttum?
İçimde mevsimler üzere
Ölenler var.

Alevleri yükseliyor
Karnımda bir yangın:
Görün nasıl da yaniyorum
Soluğum kesiliyor bağıramiyorum.

Ölebilirim:
Doğrusu ölsem daha iyi.
Bundan korkulacak ne var.
Ya öcümü alsaydim!
Gidin başimdan;
Beni çarmıhlara geren sevdalar.

Artık doymuşum:
Söyleyin! fecre;
Savrulmasın gecelere!
İçimi burkuyor!
Yalvarırım boğmayın övgülere
Daha ne kadar
Dayanmam gerek...
İsteğimi beslemiyor
Beklentim yok senelere...’’

Abdüsselam Bügür (agiri)

İçten ve yürekten samimi bir sesleniş okuduk, şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.