Ağladım, inanmazsın sensiz olduğum o gün.
Çok değil, daha dündü; sen yoktun, çok ağladım.
Bu nasıl bir kader ki, oldun ellere sürgün
Gidenler geri döndü; sen yoktun, çok ağladım.


Her yeni doğan güneş umut getirir derken
Batmaya yüz tutması ruhu kararttı, erken
İnip dağlar ardına, hep izini sürerken
Gözümün nuru söndü; sen yoktun, çok ağladım.


Sahilden seyrederken denizde battığını
Güneşin, bir gün daha uykuya yattığını
Esen yelin gönlümü uzağa attığını
Gördüm,ne hazin sondu; sen yoktun, çok ağladım.


Gün doğmadan çok evvel şebnemler yağdı bağa
Tan yeri ağarırken sis indi karşı dağa
Koşup kırlara baktım mahzun beyaz zambağa
Boynu bükük, ölgündü; sen yoktun, çok ağladım.


Dere kanarlarında rengârenk zakkumlarla
Dertleşirken sıkıldım hemhal oldum kumlarla
Üşüyerek titredim esen sert akımlarla
Gönlüm hasretle yandı; sen yoktun, çok ağladım


Nurumsun, onurumsun, yoksa sen kutlu musun?
Söylesene sevgili, birazcık mutlu musun?
Geri kalan hayattan, benden umutlu musun?
Canın canıma candı; sen yoktun, çok ağladım


NİLÜFER SARP_________ 20.07.2011